Jan Aertsen besloot na de dood van zijn vader in 2014 om zoveel mogelik verhalen uit het leven van zijn pionierende boerenfamilie van de vergetelheid te redden.
Hij sprak met getuigen en achterblijvers, las historische werken, wroette in archieven en in zijn eigen geheugen.

Samen vormen deze puzzelstukken een bont familieportret van durvers en doeners, van dromers en piekeraars. Het boek geeft een beeld van Vlaanderen in de uitgestrekte 20ste eeuw, van zijn boeren en notarissen, zijn oorlogen en zijn kerken, zijn burgemeesters en zijn kleine mensen. En op het einde bleek dat er heel veel werd doodgegaan in al die verhalen, te veel soms.

Met behulp van zijn heel eigen levendige stijl, die moeiteloos van bruut naar teder schakelt, maakte de auteur van feiten en verhalen een kroniek, geschreven met liefde voor de geportretteerden, liefde ook voor een dorp in een voorbije tijd, maar zonder enig vals sentiment.